ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻧﺒﻀﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ، ﻗﻠﺒﻢ ﺗﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. . . . . . . . ﺩﺍﺭﻡ … ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﺮﺥ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ . . . . . . . . .

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻧﺒﻀﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ، ﻗﻠﺒﻢ ﺗﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. . . . . . . . ﺩﺍﺭﻡ … ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺭﺍ ﻻ ﺑﻪ ﻻﯼ ﭼﺮﺥ ﺩﻧﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﻡ . . . . . . . . .

ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﯾﮏ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﯿﺴﺖ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻭﻗﺖ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺶ ﻧﮑﻨﺪ. . . .

ﺁﯼ ﺁﺩﻣﺎ ﮔﻮﺵ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﻭﺻﯿﺖ ﻣﻦ// ﺁﻯ ﺷﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﺪ ﺭﻭ ﺩﻭﺷﺘﻮﻥ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﯼ ﻣﻦ// ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﻨﻮ ﺍﺯ ﺗﻮﯼ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺬﺍﺭﯾﺪ// ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﻦ ﻫﯿﭽﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﺒﺮﺩﻡ// ﺧﺎﻟﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﺎﯼ ﻣﻦ// ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﻣﻨﻮ ﺷﻮﻧﻪ ﻧﮑﺸﯿﺪ// ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻧﻦ ﺩﺳﺖ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻧﮑﺸﯿﺪﻥ ﺭﻭ ﺳﺮ ﻣﻦ// ﺍﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺳﺮﺍﻏﻤﻮ ﺍﺯﺗﻮﻥ ﮔﺮﻓﺖ // ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﺬﺍﺭﯾﺪ ﺑﺮﻩ ﺁﺧﻪ ﺍﻭﻧﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻦ// ﺑﮕﯿﺪ ﭼﺸﺎﺵ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﮏ ﭘﺮﺕ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻣﺮﺩ، ﺩﯾﮕﻪ ﻧﯿﺎ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﭼﺸﺎﺵ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﮏ ﭘﺮﺕ ﺑﻮﺩ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ ﺳﺮﺍﻏﺶ// ﺑﮕﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻣﺮﺩ، ﺩﯾﮕﻪ ﻧﯿﺎ ﺳﺮﺍﻏﺶ. . .

ﺑﺒﺎﺭ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﺳﯿﻞ ﺁﺳﺎ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﻡ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩد‎_ _‎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ‎_ _‎‏ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺍﻣﺎ‎_ _‎ ﺩﺭﯾﻐﺎ ﺧُﻠﻖِ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﺵ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﺩﺩ. . . . .

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺍﻡ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﻨﺪﺵ-- ﺗﻮ ﻣﻌﺮﻭﻓﯽ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻥ ، ﻣﻮﻧﺎﻟﯿﺰﺍ ﺑﻪ ﻟﺒﺤﻨﺪﺵ-- ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ ، ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ-- ﺷﺒﯿﻪ ﺣﺎﻝ ﻣﺮﺩﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ. . . .

چقدر سخته خوشبختی دیگرانو ببینی و به زور لبخندو رو لبت نگه داری که مبادا ناراحتشون نکنی و نذاری چیزی ازت بفهمن. . . . چقدر سخته تو اوج غصه و غمت کسی رو نداشته باشی که همدم دردات باشه تا شونه شو پناه گریه هات کنی. . . چقدر بده اینکه بعد کلی تو جمع خوش بودن وقتی که تنها میشی بازم بغض بیاد سراغت و بازم یادت بیاد که اونو نداری. . . . . خیلی تنهام. . خداااا. . . . ‏_____________________________‏Y

ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﻝ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻮﺯﻩ ﯼ ﺩﺭﺩ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺍﺳﺖ. . .

زخمها خوب میشوند اما. . . . . خوب شدن با مثل روز اول شدن خیلی فرق دارد. . . . . .________________________________

ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﻧﯿﺴﺖ. . ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﯿﺴﺖ. . ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ … ﻭ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺩﻝ. . . ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ ﯼ ﺧﻮﯾﺶ. . ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ. . .

ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﻔﺴﻬﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺳﯿﺮﻡ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﻮﺟﻮﺩﯼ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺭﻫﺎﯾﻢ ﮐﻨﯽ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﺳﺎﺭﺍﺗﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺳﯿﺮ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ. . .

نمی دانم چراتنم میلرزد وقتی صحبت زتومیشود،نه ازترس حضورت نیست ازآرزوی به تورسیدن است ازشایدهاوبایدها و ازاینکه نمیدانم داشتنت رو عاشقانه اشک بریزم یادوریت را . . . .

نمیدانم چرا بیمارم امشب / سکوتی خفته در گفتارم امشب غم اشک دلم آهسته میگفت / پریشان از فراق یارم امشب . . . . . . . . . .

یک روز رسد غمی به اندازه کوه / یک روز رسد نشاط اندازه دشت افسانه زندگی چنین است گلم / در سایه کوه باید از دشت گذشت . . . . . . . . . . . . . . .

مهربانیت را با دلم پیوند زدم تا از دور بودن را احساس نکنم اما باز دلتنگم . . . . . . . . .

من خوبم...!عاشق نیستم ...فقط گاهی وقتا که حرف تو میشه دلم تنگ میشه این که عشق نیست...هست؟ . . . . . . . . . .

نفست باران است دل من تشنه ی باریدن ابر دل بی چتر مرا مهمان کن . . .

معلم زبان می گوید: همه ی فعل های خواستن با to می آیند .. من ... بی تو ... هیچ فعلی را نمی خواهم

همه ميپرسند چيست درزمزمه ي مبهم آب،،چيست درهمهمه ي دلکش برگ،،چيست دربازي آن ابرسپيد،،که توراميبرداينگونه به ژرفاي خيال،،چيست درخلوت خاموش کبوترها،،چيست درکوشش بي حاصل موج،،چيست درخنده ي جام،،که توچندين ساعت مات ومبهوت به آن مينگري،،نه به ابرنه به آب نه به برگ نه به اين آبي آرام بلند،،نه به اين خلوت خاموش کبوتر نه به اين آتش سوزنده که لغزيده به جام،،من به اين جمله نمي انديشم،،من مناجات درختان راهنگآم سحر رقص عطر گل يخ رابا باد،،نفس پاک شقايق را درسينه ي کوه،،صحبت چلچله هاراباصبح بغض پاينده ي هستي رادر گندمزار،،گردش رنگ وطراوت رادرگونه ي گل،،همه راميشنوم ميبينم،،من به اين جمله نمي انديشم،،به تومي انديشم

هميشه ميگن يه پايان تلخ بهتر از يه تلخي بي پايانه**هميشه به چشمانت بياموزکه هرکسي ارزش ديدن ندارد**هميشه يادت باشه که عشق روگدايي نکني چون هيچوقت به گداچيز باارزش نميدن**هميشه يادت باشه عشق روبه پاي کسي بريزي که لايق آن باشه،نه تشنه آن چون هرتشنه اي روزي سيرآب خواهد شد**

درجلسه ي امتحان عشق من ماندم ويک برگه ي سفيد* يک دنياحرف ناگفتني* يک بغل تنهايي ودلتنگي* دردل من ودراين کاغذ کوچک جانميشود* دراين سکوت بغض آلودفقط کوچکي ازهوس سرسره بازي ميکند* وبرگه ي سفيدم عاشقانه قطره ي اشکم رابه آغوش ميکشد* عشق تونوشتني نيست....* دربرگه ام کنارآن قطره اشک يک قلب کوچک ميکشم* وقت تمام است برگه هابالا!

زندگي رسم خوشايندي است زندگي بال وپري دارد باوسعت مرگ زندگي پرشي دارد اندازه عشق زندگي چيزي نيست که لب طاقچه ي عادت ازيادمن وتوبرود زندگي حس غريبي است که يک مرغ مهاجردارد زندگي سوت قطاري است که درخواب پلي مي پيچد زندگي گل به توان ابديت زندگي ضرب زمين درضربان دلهاست زندگي هندسه ي ساده ي تکرارنفسهاست هرکجاهستم باشم،زندگي مال من است پنجره،هوا،عشق،وزمين مال من است آري زندگي زيباست